‘Ik verblijf op de afdeling Pelmolen van de Van der Hoeven Kliniek. Dat is een afdeling voor long care. Deze afdeling is een jaar geleden opgezet omdat steeds meer long stay-afdelingen sluiten. Daar komen nu long care afdelingen voor in de plaats. 

Daar komen nu long care afdelingen voor in de plaats.

Op de Pelmolen gaat het om kwaliteit van leven. Dat vind ik heel belangrijk en het betekent voor mij dat ik kan zijn wie ik ben. Voordat ik naar de Pelmolen kwam, woonde ik jarenlang in een andere instelling. Ik wilde er niet meer weg. Ik wilde eigenlijk nooit meer een stap buiten de deur zetten. Toen ik naar deze afdeling werd overgeplaatst, voelde ik me ellendig. Ik kon niet wennen. Ik kreeg twee depressies achter elkaar; dat was echt heel zwaar. Van de psychiater heb ik medicatie gekregen die goed is aangeslagen. 

Sindsdien gaat het beter met me. Ik heb nu zelfs een vriend. Ik werk elke dag. Ik maak zowel binnen als buiten schoon. Ik houd bijvoorbeeld de binnenplaats schoon met een prikker. Natuurlijk is het fijn dat ik werk heb maar ik zou liever iets anders doen, zoals dieren verzorgen. Naast mijn werk heb ik ook elke week therapie. Ik ben zelfstandiger geworden. Ik ga binnenkort zelfs verhuizen naar de Pelmolen 2. Omdat ik altijd moeite heb met wennen aan een nieuwe plek, wilde ik dat eerst helemaal niet. Uiteindelijk heb ik toch besloten om te gaan omdat ik op de Pelmolen 2 weer iets zelfstandiger kan leven.  Mijn doel is om in een transmurale flat te wonen, die grenst aan het terrein van de kliniek. Dat lijkt me mooi. 

Mensen die mij kennen, vinden dat ik rustiger ben geworden. Ik was vroeger vaak erg emotioneel. Nu is dat minder. Ik stel me ook kwetsbaarder op. Ik heb veel geleerd. Achteraf ben ik blij dat ik hier naar toe gekomen ben.’